پرسپکتیو به روش کلاسیک

بخش عملی در ترسیمات معماری درگیر هندسة ترسیمی و خلاقیت در استفاده از روشهای کمکی میشود. اینکه چگونه در مرحله ترسیم روی کاغذ از اصول تئوری استفاده میشود بسیار چالش‌برانگیزتر از قسمت تئوری است. در این بخش ویدیوهایی ارائه میگردد که بخشی از آنها انیمیشن و بخشی فیلمبرداری ادیت شده از مراحل عملی ترسیم است.

تاباندن با پرتوهای همگرا (پرتوهای فرضی) در معماری بیشتر از تاباندن با پرتوهای موازی کاربرد دارد چرا که شباهت بیشتری به سامانه دیدن چشم انسان دارد. این نوع از تاباندن که پرسپکتیو نام دارد قلق های خاص خود را دارد.

برای تصویرسازی روی کاغذ که بتواند از سامانه‌های تاباندن‌های یاد شده بهره گیرد، باید ساختار تئوریک آن تحلیل شده تا از آن روشی قابل اجرا بیرون کشیده شود که با استفاده از نما، پلان، برش یک حجم، پرسپکتیو آن ترسیم شود.

این روش، دهه ها پیشتر استخراج و وارد دروس آکادمیک شده است و در بسیاری از ژورنالها و کتابها یافت میشوند. اینجا ابتدا آن روش (تحت عنوان روش کلاسیک) ارائه میشود که البته با روشهای شخصی سازی شده نیز ترکیب شده است. در ادامه، روشهای شخصی‌سازی شده تری نیز ارائه خواهد شد که بر بنیاد هندسه ترسیمی تولید شده است.

بسته به روحیات هنرجویان، برخی جویای دلیل و چرایی روشها میشوند و سپس آنها را فرامیگیرند و عده‌ای هم با قبول روشهای پیشنهادی، آنهارا فرا گرفته و از آنها در نیازهای مرتبط با طراحی استفاده میکنند. در این روشها، تصویرسازیها و فیلمبرداریها سعی شده استدلالها به قدر کفایت ارائه شوند که قابل درک و کنکاش باشند.